FİLİSTİN

FİLİSTİN
Zamanin durduğu ve insanların sessizliğe büründüğü coğrafya…
Mesele sadece toprak değil. Mesele insanlığın yok oluşu, Filistin tarihini, bir anlamda geçmiş ve geleceğini silmek. Bu kadar kin nefret neden?
Her molozun altında bir hikaye, her duvarın altında yarım kalan bir çocuklukluğun olduğu bir vatan toprağı…
Acı olan şu ki; ölenlerin artık simleriyle değil, sayılarla ifade edilmeleri. Görüyoruz ki dünyadan insanlık yavaş yavaş siliniyor. Haritanın içinden gelen sessiz çığlığı kimse duymuyor. İnsanlık adeta sessiz bir film izliyor. Filistin resmen bir yersizliğin, yurtsuzluğun sembolünü çağrıştırıyor. Umudunu hiç yitirmeyen koca yürekli insanların yaşadığı coğrafya. Her yeni güne bomba sesleriyle de başlasa, aşkam bürünen sessizliğin umuduyla yeni güne tekrar tekrar başlıyorlar.

Dünya; sanki her zaman Filistin’de böyle olayların olması olağanmış gibi. Sanki bu toprağın insanlarının hayalleri, umutları hep yarım kalmalıymış gibi. Sanki hep kırık dökük yaşanmışlıkların olması doğalmış gibi sessizliğini koruyor.
Acılar peş peşe bitmek bilmiyor. Filistin de toprakların ve insanlığın kaybetmeye başladığı o tarih “1948”.
700 bin Filistinlinin yersiz, evsiz, köysüz kaldığı o kara günler “Nabka” yani “Büyük felaket” yılı. O günden bu güne daha da artan acımasız saldırılar sinsilesi. Haritadan silinmiş köyler…

Şimdilerde ise Filistin koca bir açık hava hapishanesine dönüştürüldü.
Filistinliler artık ekranlara sığmayan bir acıyı yaşıyorlar.

Filistin; dünyanın gözünde ölenlerin istatistiksel analiz olarak baktıkları bir ülke haline geldi. Hiç bir ülke insanına güven duymayan çocukların olduğu bir ülke… Yarından tek umutları sabah kalktıklarında ölmemek…
Bu olanlara kim sessizse düzenin bir parçasıdır! Dünya; artık İsrail’in güvenliğinden çok, Filistin insanının yaşama hakkının olduğunu da konuşmalılar. Gazze’ye düşen bomba; Tel Aviv’e düştüğündeki kadar ses getirmiyor. Bu da ulusların ikircikliliğini ortaya koyuyor. Dünyada adalet anlayışı sadece güçlü ve zengine olmamalı!
Filistinliler hiç bir zaman umudunu kaybetmedi. Ellerindeki imkansızlıklara rağmen hala direnen, yazan, anlatan insanlar var. Umudun bitmediği yerde halen hikaye devam ediyor demektir. Barış, güçlü olanın susmasıyla değil, adil olanın sesini yükseltmesiyle olur.
Haklı davalarını savunan bir halkı asla susturamazsınız! Çünkü onların seslerini değil, hafızalarını silmeniz gerekir.
İnancı sonsuz ve umutlu bir hafızayı asla silemezsiniz!…
Saygılarımla